Wednesday 9 April 2014

ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ;



Ίσως με αυτό το άρθρο να απογοητεύσω πολλούς. Με άλλους πάλι θα συμφωνήσω. Κάθε μέρα στην ζωή μας προσπαθούμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα με την ελπίδα να βελτιωθούν προς το καλύτερο. Κάποιες φορές τα καταφέρνουμε, κάποιες άλλες όχι.

Όμως οι άνθρωποι δεν ήμαστε πράγματα. Είμαστε πιο πολύπλοκες οντότητες. Θα μπω λοιπόν στην ουσία του πράγματος: Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, εξελίσσονται.


Δεν είναι ανάγκη να επιβεβαιωθεί οποιαδήποτε απαισιόδοξη θεωρία. Ούτε φυσικά είναι ανάγκη να συμφωνήσετε με την άποψη αυτή. Βέβαια κάθε άρθρο που παρατίθεται εδώ πρέπει να υποστηρίζεται και από στοιχεία ερευνών, γιατι μιλάμε με όρους επιστημονικής έρευνας και προσπαθούμε να την συνδέσουμε με την καθημερινότητα μας όσο πιο απλά γίνεται.


Έτσι λοιπόν σε μια έρευνα σε δείγματος 8.000 ατόμων στην Αυστραλία, στο ερώτημα αν μέσα σε 2 χρόνια υπήρξε κάποια αλλαγή στους ανθρώπους που συμμετείχαν, βρέθηκε ότι ο παράγοντας «ικανοποίηση για την ζωή» υπέστη σημαντικές μεταβολές στο ενδεδειγμένο διάστημα που πραγματοποιήθηκε. Αυτό είναι ένα καλό πρώτο δείγμα για να συμπεράνει κανείς ότι αν υπάρχει αλλαγή στους ανθρώπους, αυτή προέρχεται από το πώς οι ίδιοι βιώνουν και σκέφτονται για την ζωή. 

Ο κάθε άνθρωπος έχει μέσα του δυνατότητες, ψυχικές και σωματικές. Πολλά από τα επιτεύγματα του μπορεί να είναι αποτέλεσμα πρώτα προσπάθειας, μετά τύχης και πολλών άλλων παραγόντων. Πολύ σημαντικός όμως είναι ο παράγοντας  του πως εξελίσσεται η ψυχή με βάση το πώς σκέφτεται για την ζωή.

Έχει τύχει κάποιες φορές να ευχόμαστε για κάποιον άνθρωπο που έχει ένα ελάττωμα, ή μια συμπεριφορά που δεν μας αρέσει, να αλλάξει. Κάνουμε προσπάθειες να τον πείσουμε, ξοδεύουμε πολύ από την ψυχική μας ενέργεια να του δείξουμε ποιο κατά την γνώμη μας είναι σωστό ή όχι, και περιμένουμε…. Αυταπατόμαστε;

Η αλήθεια είναι ότι κανένας δεν μπορεί να αλλάξει κανέναν. Πως μπορούν λοιπόν να ελπίζουν αυτοί που θέλουν να δουν την αλλαγή μέσα από τα αγαπημένα τους πρόσωπα;

Για να αλλάξουν οι άνθρωποι γύρω μας, ή να εξελιχθούν καλύτερα οι σχέσεις μας, θα πρέπει πρώτα να δούμε πως μπορούμε να εξελιχθούμε καλύτερα εμείς μέσα μας. Πως βλέπουμε την ζωή και πως υποστηρίζουμε αυτά που πιστεύουμε.


Το να προσπαθούμε να πείσουμε κάποιον να αλλάξει δεν είναι ενδεδειγμένος τρόπος. Όμως το να βελτιωθούν κάποια πράγματα σε μας, δεν μπορεί παρά να φέρει αλλαγές στο στενό και ευρύτερο περιβάλλον μας. Αν θέλουμε να βοηθήσουμε κάποιον , θα πρέπει να μάθουμε πώς να βοηθάμε εμάς πρώτα. Αν θέλουμε να πείσουμε κάποιον για το αντίθετο, πρέπει πρώτα εμείς να αποκτήσουμε άποψη για την ζωή μας χωρίς να χρωστούμε σε κανέναν κάτι, ούτε να έχουμε κάποια σκοπιμότητα. Ο ανθρώπινος χαρακτήρας δεν μπορεί να σκορπίζεται ανάμεσα στο τι θέλουμε εμείς και τι θέλουν οι άλλοι. Σεβόμαστε τον διπλανό μας και παράλληλα είναι καλό να σεβόμαστε τον εαυτό μας. Ο αυτοσεβασμός δεν είναι εγωισμός , όταν υπάρχει αυθεντικό ενδιαφέρον για τους άλλους, χωρίς να προσπαθούμε να τους αλλάξουμε.

 Στον αντίποδα, η προσπάθεια να γίνουμε όπως οι άλλοι μπορεί να οδηγήσει σε πολλά ψυχολογικά προβλήματα, άγχη και εμμονές. Ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός, απλά παίρνει κάποιο χρόνο από την στιγμή που γεννιέται για να το ανακαλύψει. Δεν μπορεί να μοιάσει με κάποιον για να συμφωνήσει σε αυτό που πιστεύει ότι είναι σωστό. Αυτή είναι η ομορφιά και η δυσκολία της ζωής. Πρέπει να χαίρεται αυτό που είναι, αυτό που μπορεί να κάνει ως το σημείο που μπορεί να το κάνει και να ανακαλύψει αυτά που ήδη υπάρχουν στην ψυχή του ώστε να μπορέσει να τα ενδυναμώσει. Και είναι πολλά. Δεν χρειάζεται να γίνει κάτι άλλο.

Ακούω πολλούς που λένε ότι μακάρι να ήμασταν καλύτεροι. Πως μπορούν να το ξέρουν όμως αν δεν έχουν οι ίδιοι προσπαθήσει να φτάσουν στο καλύτερο δυνατό που μπορούν; Γιορτάστε λοιπόν αυτό που είστε, και που ξέρετε; Μπορεί οι άλλοι να σας αγαπούν ακόμα και για αυτά που δεν μπορείτε να αλλάξετε, και το αντίστροφο….

(Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Σημερινή" της Κύπρου στις 25/8/13)

Δημήτριος Μόρφης

Ψυχολόγος - Μεταπτυχιακός Φοιτητής MBA

Email: dimitmorfis@gmail.com

Facebook: Dimitris Morfis


No comments:

Post a Comment