ΜΠΟΡΕΙ Η ΠΙΣΤΗ ΝΑ ΜΑΣ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΕ ΚΑΛΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ;

Καταρχήν να ξεκαθαρίσω ότι πιστεύω πολύ στο Θεό και στην θρησκεία ως χριστιανός ορθόδοξος. Για τους δικούς μου λόγους, με τα δικά μου στοιχεία, με τις δικές μου αποδείξεις. Η θρησκεία κατά την γνώμη μου είναι κάτι το πολύ προσωπικό, το οποίο με τα κατάλληλα καλλιεργημένα συναισθήματα οδηγεί στην ομαδικότητα, στην αλληλεγγύη, στην κοινωνία.

Η πίστη είναι κάτι που υπάρχει σε όλους μας. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην πιστεύει. Ακόμα και ο άθεος πιστεύει σε κάτι. Για εκείνον το να επιλέξει να μην πιστεύει αποτελεί μια ισορροπία στην δική του ψυχολογία.

Στις άγιες αυτές μέρες που διανύουμε, βλέπεις πολύ κόσμο να κατακλύζει τις εκκλησίες και τους ιερούς ναούς. Δεδομένων των δύσκολων καιρών που περνούμε, ακούς πολύ συχνά σε διάφορα πηγαδάκια , ότι η προσέλευση στην εκκλησία, ειδικά από τις νέες ηλικίες, έχει αυξηθεί σε σχέση με το παρελθόν. Και πράγματι, υπάρχουν πολλοί νέοι που αφήνουν τις ελπίδες τους σε μια δύναμη που πιστεύουν ότι με την βοήθειά της μπορεί να αλλάξει κάτι το οποίο νοιώθουν ότι δεν μπορούν αρχικά να το ελέγξουν, αλλά ότι με την βοήθεια του Θεού θα καταφέρουν να βγουν από τα αδιέξοδα .

Αν δεις κατά την διάρκεια του εκκλησιάσματος κάθε πρόσωπο ξεχωριστά, ίσως αναρωτηθείς τι περιμένει, τι προσδοκά, τι σκέφτεται και τι νοιώθει. Και ερχόμαστε στο ερώτημα του άρθρου: Το να πιστεύεις ή να επιστρέφεις στην πίστη που ορίζει την ταυτότητά σου, μπορεί να σε οδηγήσει σε καλύτερη ψυχολογία και συνεπώς στην καλύτερη σωματική και ψυχική υγεία; Μπορεί σαν επακόλουθο η ψυχολογία αυτή να αλλάξει τα δεδομένα που ζει ο καθένας μας και να ξεπεραστούν οι δυσκολίες;

Η απάντηση κατά την γνώμη μου είναι ΝΑΙ. Η καλή ψυχολογία όμως όπως και σε άλλες περιπτώσεις δεν προγραμματίζεται. Η πίστη προϋποθέτει αυθεντικότητα και όχι σκοπιμότητα. Κάθε φορά που κάποιος προσεύχεται, πρέπει να είναι έτοιμος να ξεκινήσει από το μηδέν. Να το δει σαν μια ευκαιρία για μια καινούργια αρχή. Να παραδεχθεί τα λάθη του, να υποσχεθεί πρώτα στον εαυτό του ότι θα γίνει καλύτερος όταν θα τελειώσει η θεία λειτουργία και να μην μείνει όσο γίνεται στα λόγια, να προσφέρει εφόσον το επιθυμεί ανιδιοτελώς χωρίς να περιμένει τίποτα πίσω… Η αγάπη και το δέος του προς τον Θεό θα του δώσει μέσα του μια διαφορετική αίσθηση ισορροπίας και ηρεμίας, γιατι είναι κάτι που ο ίδιος το έχει επιλέξει και δεν του το έχουν επιβάλλει.

Καλό μας Πάσχα λοιπόν και να μην ξεχνούμε: Την αυθεντική αγάπη την προσφέρεις χωρίς να την περιμένεις, την μετάνοια μέσω της εξομολόγησης θα την γνωρίσεις μόνο αν σκοπεύεις να την ανακαλύψεις, τον δρόμο προς την κάθαρση και την διέξοδο θα τον βρεις μόνο αν τον ακολουθήσεις, και μόνο αν εσύ κρατάς το τιμόνι και πιστεύεις πρώτα στον εαυτό σου. Αν μη τι άλλο η πραγματική θρησκεία προϋποθέτει πρώτα πίστη στις δικές μας δυνάμεις, αναγνώριση του ποιοι είμαστε, και η εξωτερική βοήθεια έρχεται εκεί που δεν το περιμένουμε….

Δημήτριος Μόρφης

Ψυχολόγος - Φοιτητής MBA

Email: dimitrmorfis@gmail.com

Facebook: Dimitris Morfis