To καλωσόρισμα ενός δεύτερου παιδιού στην οικογένεια είναι μια είδηση
που σίγουρα ενθουσιάζει και χαροποιεί, παράλληλα όμως είναι μια
κατάσταση στην οποία ωριμάζει η αγωνία της προσαρμογής στο καινούργιο.
Αν το δει κανείς από τη σκοπιά των γονιών, τότε θα πάρει απλά μια μικρή
γεύση του πώς είναι να ξαναμπαίνουν στη διαδικασία να φέρουν στον κόσμο
ένα ακόμα τρυφερό πλάσμα, προετοιμάζοντας το έδαφος με ασφάλεια και
σωστή οργάνωση. Αν το δει όμως από τη σκοπιά του πρωτότοκου παιδιού, το
οποίο καλείται να πάρει μια συγκεκριμένη γραμμή, πολύ διαφορετική από τη
ρουτίνα που έχει συνηθίσει, τότε θα παρατηρήσει ότι δημιουργούνται
κάποια σοβαρά ζητήματα, που θα καθορίσουν ουσιαστικά τη δική του
συναισθηματική εξέλιξη ανάλογα με το πώς θα χειριστούν οι γονείς τη
συμπεριφορά του αλλά και την σκέψη του.
Εσείς κάνετε αυτά τα λάθη;
Για
παράδειγμα το ζήτημα της υποδοχής του μικρότερου μέλους αυτόματα
δημιουργεί και θέματα σύγκρισης. Πάνω στην έκπληξη και τον ενθουσιασμό
πολλοί γονείς ξεχνούνε ότι το μεγάλο παιδί διαισθάνεται αμέσως ότι η
προσοχή και το ενδιαφέρον δεν είναι πλέον αποκλειστικά επάνω του, αλλά
επικεντρώνεται σε άλλες συζητήσεις, με διαφορετικό ύφος και με ειδική
διευθέτηση του χρόνου και του χώρου του σπιτιού. Αυτό φαίνεται πιο
έντονα όταν του ανακοινώνεται ότι θα πρέπει να λάβει και εκείνο
ουσιαστικό ρόλο στην υποδοχή του καινούργιου αδερφιού.
Οι γονείς μέσα στις άλλες υποχρεώσεις
και τρεξίματα καλούνται λοιπόν να βοηθήσουν στην προσαρμογή του μεγάλου
παιδιού στην νέα πραγματικότητα. Η πιθανή ζήλεια που μπορεί να προκύψει
αλλά και η άρνηση της μη αποκλειστικότητας είναι ικανά να φέρουν έντονες
συζητήσεις και καβγάδες, που μπορούν να μετατρέψουν την ευχάριστη
προετοιμασία σε εφιάλτη.
Οι κουβέντες που αναφέρουν κάποιοι
γονείς όπως «πρέπει να σωπάσει, έχουμε πολύ σοβαρά πράγματα να κάνουμε
μέχρι να έρθει το μωρό» ή «καλά δεν καταλαβαίνει και το δικό μας άγχος;»
ή ακόμη «που πήγε το καλό και ήσυχο παιδί που ξέραμε ως τώρα;»,
περισσότερο εντείνουν την ανησυχία και τη νευρικότητα σε όλη την
οικογένεια παρά καθησυχάζουν. Όχι, δεν είναι δυνατόν να αγνοηθεί ότι
υπάρχει ένα ακόμα παιδί, το οποίο είναι αδύνατον να σωπάσει ή να είναι
στην αφάνεια για 9 μήνες για να υποδεχθεί με ευγένεια και καλοσύνη μια
καινούργια παρουσία.
Δεν τα καταφέρνετε; Ορίστε 5 τρόποι για να ομαλοποιήσετε την προσαρμογή
Συστήνεται
λοιπόν στους γονείς να οργανώσουν το πρόγραμμά τους με τέτοιο τρόπο που
θα εξομαλύνουν τη φυσιολογική ανησυχία του πρωτότοκου, κάνοντας τον ένα
ενεργό, χαρούμενο οργανισμό που θα ενισχύσει τον ερχομό του καινούργιου
παιδιού.
Αυτές ενδεικτικά είναι:
- Συμμετέχοντας το μεγαλύτερο παιδί μέσα στη μέρα στη συζήτηση για την προετοιμασία και για το μωρό που θα έρθει, του δείχνουμε ότι δεν υπάρχει καμία πρόθεση να αγνοηθεί η παρουσία του. Αυτό μπορεί να γίνει με το να το αφήνουμε να κάνει ερωτήσεις, να διαβάζουμε μαζί του σχετικά παραμύθια και να συζητάμε για το πώς μπορεί και κείνο με τον τρόπο του να βοηθήσει στην καινούργια γέννηση.
- Παράλληλα, η ενεργή παρουσία ενισχύεται με την απόδοση ρόλου στο μεγάλο παιδί, τόσο σε σχέση με την προετοιμασία όσο και σε σχέση την ημέρα που θα έρθει το μωρό. Για παράδειγμα το βοηθάμε να αναλάβει την ετοιμασία του δωματίου, την αγορά κάποιων δώρων και το πώς θα βοηθήσει τους γονείς την ημέρα της γέννησης.
- Προσπαθούμε να διατηρήσουμε όσο γίνεται την παλιά ρουτίνα του μεγαλύτερου παιδιού, δίνοντας έμφαση στα πράγματα που ευχαριστιέται περισσότερο. Αν και αυτό δεν είναι πολλές φορές αρκετό, εντούτοις οι γονείς θα πρέπει να φιλτράρουν σωστά ποιες δραστηριότητες πρέπει να κρατήσουν και ποιες πρέπει να ελαττώσουν ώστε να υπάρχει μια ισορροπία. Είναι σημαντικό επίσης να συμμετέχουν και οι δύο γονείς στην παλιά ρουτίνα. Όπως μια βόλτα στο πάρκο και όταν δεν γίνεται τουλάχιστον να το κάνουν εναλλάξ. Δεν θα θέλατε να ακούσετε το μικρό ή τη μικρή σας να λέει: «Μπαμπά γιατί η μαμά δε με παίρνει πλέον βόλτα στο πάρκο και με πας όλο εσύ»;
- Επιπλέον η διατήρηση της ρουτίνας είναι εξίσου καθοριστική και στο θέμα της διατήρησης του χώρου. Αν δεν υπάρχει άλλος χώρος να φιλοξενήσει το καινούργιο μέλος, τότε θα πρέπει να σεβαστούμε τη γνώμη του μεγαλύτερου παιδιού στο τι θέλει να διατηρήσει, τι δεν θα το πείραζε να αλλάξει, αλλά και τι θα μπορούσε να βελτιωθεί και να προστεθεί με τον καλύτερο τρόπο στον υφιστάμενο «δικό του χώρο» με αφορμή τον ερχομό του αδερφού.
Και κάτι τελευταίο πολύ ουσιαστικό:
Δεν είναι δυνατόν να μην έχει το δικαίωμα το μεγάλο παιδί να συμμετέχει
στη διαδικασία της γέννησης με την παρουσία του. Μπείτε και λίγο στην
θέση του. Θα νοιώθατε καλύτερα αν ήσασταν στο νοσοκομείο την ημέρα του
τοκετού ή αν άνοιγε ξαφνικά η πόρτα και έμπαινε το καινούργιο μέλος
«ουρανοκατέβατο» σαν να το έφερε κάποιος με το έτσι θέλω;
Τα συμπεράσματα δικά σας...
(Το συγκεκριμένο άρθρο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Baby Sitter on Call , στο ηλεκτρονικό τεύχος Οκτωβρίου, με την ευγενική χορηγία της Medstar Medical Services Cyprus. Ευχαριστώ πολύ τους χορηγούς μου!)
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
1) http://www.babysitteroncall.com.cy/el/%CE%B1%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%B1-2/753-parent-alert-new-sibling.html
2) https://www.facebook.com/pages/Medstar-Medical-Card/164692390352775
Από τον Δημήτριο Μόρφη
Ψυχολόγος - Φοιτητής MBA
Linkedin: https://www.linkedin.com/pub/dimitrios-morfis/91/434/3aa
