RETURN TO INNOCENCE - A SONG TO ELEVATE THE SPIRIT

A great spirit-enhancing song that motivates us to care more for our world, its resources and our fellow people. LINK: http://www.youtube.com/watch?v=dtYa9K3SNJo

ΘΕΛΕΤΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΓΕΝΑΙΟ ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ; ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΤΟΤΕ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΕΙ

Ονειρεύεστε ένα παιδί να μεγαλώνει σωστά και να εξελίσσεται προσωπικά και επαγγελματικά. Καταστρώνετε ως γονιός πολλά σχέδια για να το δείτε να πετυχαίνει όπως το φαντάζεστε. Είναι όμως μόνο στο χέρι σας η θετική έκβαση της ανάπτυξής του;

Από ό,τι φαίνεται όχι. Η επίδραση του περιβάλλοντος είναι πολύ καταλυτική. Μάλιστα πολλοί γονείς πέφτουν στην πλάνη ότι μερικά γεγονότα δεν παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο στην ψυχολογία και στην ιδιοσυγκρασία του, που έκπληκτοι διαπιστώνουν αργότερα ότι μέσα στο σπίτι τους μεγάλωσαν έναν πολύ διαφορετικό άνθρωπο από αυτόν που έβλεπαν στην αρχή ή από αυτόν που πίστεψαν ότι θα γίνει με βάση το δικό τους παράδειγμα.

Και ενώ οι γονείς χάνονται στο γιατι πήγαν τα πράγματα πιο στραβά από ό,τι περιμέναμε, η ψυχή του παιδιού βράζει μέσα από κάποια γεγονότα που σημαδεύουν την καθημερινότητά του, στην προσπάθεια να προσαρμοστεί και να γίνει αποδεκτός στην κοινωνία που εκείνο κάποιες φορές θέλει δεν θέλει καλείται να ενταχθεί. Μπροστα στα μάτια του βρίσκεται ενας κόσμος ανταγωνιστικός, πολλές φορές κακοπροαίρετος και ζοφερός, έτοιμος να πλήξει όποια ισορροπία και γαλήνη κατόρθωσε να αποκτήσει μέσα από την ζεστασιά της οικογενειακής θαλπωρής.

Φαίνεται ότι η πρόκληση να μεγαλώσεις ένα παιδί με αυτοπεποίθηση δεν μπορεί να κλειστεί μέσα στην ασφάλεια του σπιτιού.  Είναι λοιπόν απλή τύχη το γεγονός ότι κάποια παιδιά μεγαλώνουν με μεγαλύτερη ανθεκτικότητα και ευελιξία στην πίεση που τους προκαλεί το άμεσο περιβάλλον τους ή και ακόμα στον ψυχολογικό εκβιασμό που τους προκαλούν οι λεγόμενοι καθημερινοί bullies που μόνο σκοπό έχουν να τους υποτιμήσουν ψυχολογικά και συναισθηματικά;

Δεν είναι θέμα τύχης, αλλά αυτοπεποίθησης. Για να αντέξει ένα παιδί στην καθημερινή πίεση θα πρέπει οι γονείς να το μάθουν να στηρίζετε στα πόδια του, έχοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του. Το να αντιμετωπίζεις ένα παιδί πλέον σαν ένα «ευαίσθητο λουλουδάκι, που πρέπει να το ποτίζεις και να φροντίζεις να μην σπάσει πότε» είναι ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΛΑΘΟΣ. Το παιδί πρέπει να αντέξει στις δυσκολίες, που είναι παρόμοιο πράγμα με το να αντέχει στα μικρόβια. Τι χρειάζεται λοιπόν για αυτό; Δείτε παρακάτω κάποιες αξίες και θα καταλάβετε:

1)      Για να έχετε ένα τολμηρό και γεναίο παιδί, θα πρέπει να το αφήσετε επιτέλους να πειραματιστεί και λίγο. Έπεσε κάτω και χτύπησε χωρίς να προσέξει; Έκλαψε επειδή χύθηκε το φαγητό του; Φανταστείτε τον χείμαρρο υπερπροστασίας που εξελίσσεται μπροστά του μετά το φαινομενικά «τραγικό» συμβάν. Αυτή η υπερπροστασία μόνο κακό μπορεί να κάνει. Λέει ουσιαστικά στο παιδί ότι δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα μόνο του αν δεν σπεύσουν οι άλλοι στην βοήθειά του.

2)      ΣΕΒΑΣΜΟΣ. Για να χτίσεις ένα ευτυχισμένο παιδί, ανθεκτικό στις προκλήσεις, θα πρέπει επιτέλους να φύγεις από αυτή την ιδεολογία ότι «Είναι μικρός και δεν ξέρει, είμαι μεγάλος και πρέπει να….». Ο σεβασμός κάποιες φορές στις πρωτοβουλίες, στην θέληση να γνωρίσει περισσότερα πράγματα για τον κόσμο πάντα με ασφάλεια, αλλά και στην διάθεση να συμμετέχει στην συζήτηση των μεγάλων, κερδίζει πολλούς πόντους ευγνωμοσύνης του παιδιού απέναντι στον γονιό, και εχει τεράστια επίδραση στον αυτοσεβασμό του.

3)      Τελευταίο και πολύ σημαντικό . Γονιός χωρίς αυτοπεποίθηση σημαίνει και παιδί πιο ευάλωτο στο περιβάλλον. Αφήστε λοιπόν τις δικαιολογίες «είναι μικρός άρα πιο δυνατός από εμάς τους μεγάλους», και αρχίστε να βελτιώνετε επάνω σας ό,τι θέλετε να πρεσβεύετε αργότερα.

 

Φανταστείτε λοιπόν πόσο τυχερό και δυνατό θα είναι ένα παιδί απέναντι στην ζωή που έρχεται για κείνο, όταν μπορεί να πει με ευγνωμοσύνη και χαρά «Μαμά, μπαμπά, κοίτα τι μπορώ να κάνω!», «Μπαμπά τα κατάφερα!» , ακόμα και «Αφήστε με να σας βοηθήσω». Βάλτε αυτά τα λόγια στο στόμα του παιδιού σας και θα εκπλαγείτε θετικά με την μετέπειτα πορεία του. Αν δεν μπορείτε να το αφήσετε να εκφραστεί έτσι, τότε πως περιμένετε οτι θα απαντήσει με γενναιότητα απένταντι στους αυριανούς ανταγωνιστές του; Ξανασκεφτείτε το λοιπόν. 

Δημήτρης Μόρφης

Ψυχολόγος – Μεταπτυχιακός Φοιτητής MBA  

Gmail։ dimitrmorfis@gmail.com

Facebook:  Dimitris Morfis

  

SPECIAL NEEDS ARE WORLDWIDE NEEDS AFTER ALL

http://www.youtube.com/watch?v=kWuRnmRvEBc

A movie that shows us that special needs are in fact worldwide needs that everyone can have. Behind every person with special needs, hides a family with special needs, or a community with special needs. What do we all want? To be able to have a family, a job and be happy. Should we consider ourselves people with special needs? Of course. Needs after all don't make us inferior, they make each and every one of us a special and unique individual.

Dimitrios Morfis

Psychologist - MBA student

Email: dimitrmorfis@gmail.com

Facebook: Dimitris Morfis

ΜΑΘΕΤΕ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΜΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΙΣ ΜΗΤΕΡΕΣ

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΜΑΣ

Είναι πολύ λίγες οι φορές που μπορούμε να καθίσουμε και να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Δεν υπάρχει χρόνος για να καθίσεις. Πόσο μάλλον για μια γυναίκα και μια μητέρα που ασταμάτητα και αδιάκοπα κάνει τόσα πράγματα μέσα στην μέρα, που δεν έχει χρόνο να σκεφτεί τίποτα για τον εαυτό της. Δεν υπάρχει ουσιαστικά ο εαυτός της, παρα μόνο αυτά που ΠΡΕΠΕΙ να γίνουν. Η σουπερ μαμά είναι το μοντέλο του ανθρώπου, που πιστεύει ακράδαντα ότι πρέπει να δουλέψει εντελώς μόνη της, να βρει εκείνη τις απαντήσεις, και να ξοδέψει όλη την δυνατή ενέργεια για να κάνει αυτά που την αφορούν και τα θεωρεί υποχρέωσή της. Κανένας άλλος δεν μπορεί να μοιραστεί αυτή την επένδυση ενέργειας, γιατι μόνο εκείνη θεωρεί τον εαυτό της υπεύθυνη για να τα βγάλει εις πέρας όλα. Τα ψώνια, την φροντίδα των παιδιών, τους λογαριασμούς, ακόμα και δουλειές των λοιπών συγγενών και φίλων, γιατι έχει απλά μια εσωτερική ευθύνη να αποδεικνύει συνέχεια το καλό της πρόσωπο.

Έρευνες που έχουν γίνει στην Αγγλία και στην Αμερική για αυτό το φαινόμενο μπορούν να μας πουν πολλά. Ένα μεγάλο δείγμα γυναικών που συμμετείχε σε πρόσκληση αμερικανικού πανεπιστημίου, ακόμα και όταν πείστηκε ότι βρίσκεται σε προστατευμένο περιβάλλον, και ότι δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, έδωσε απαντήσεις που εκπλήσσουν! Όταν οι γυναίκες αυτές ρωτήθηκαν για τα αφεντικά τους, τις δουλειές τους, ή τις πόλεις που ζούσαν, ουσιαστικά …γύρισαν το θέμα πάνω τους και όχι σε αυτά που τους ρωτούσαν. Αντι να σχολιάσουν και να κρίνουν, άρχισαν να προτείνουν πράγματα που θα μπορούσαν να κάνουν καλύτερα, όπως το να κοιμούνται λιγότερο ή να είναι περισσότερο οργανωμένες.

 

Πως αντανακλάται αυτό στην σύγχρονη κοινωνία; Το φαινόμενο της σούπερ μαμας μπορεί να πλήξει και άλλες προσωπικότητες ανθρώπων. Ένας υπάλληλος που θεωρεί ότι πρέπει να τελειώσει μόνος του χωρίς να ζητήσει βοήθεια, μια κόρη που πιστεύει ότι είναι η μόνη υπεύθυνη για να φροντίζει τους γονείς της, αγνοώντας τις προσωπικές της ανάγκες, και πολλά πολλά άλλα. Αυτού του είδους λοιπόν οι επίμονες συμπεριφορές, που μπορούν να οδηγήσουν ακόμα και σε ψυχαναγκασμό, είναι στην ουσία υπεύθυνες για κάποιες άλλες συμπεριφορές, που συμβάλλουν όχι μόνο στο να μην υπάρχει υπευθυνότητα από κάποιους άλλους, αλλά και να δημιουργείται μια ατελείωτη σειρά εκμεττάλευσης. Το σύνδρομο αυτό έχει ξελασπώσει πολλούς πολιτικούς, εργοδότες, συζύγους με ανεύθυνη συμπεριφορά, αλλά πάνω από όλα: έχει περιορίσει σε απίστευτο βαθμό την δημιουργικότητα και τον αέρα ελευθερίας πολλών μαμάδων και άλλων θυμάτων, που αρνούνται να ρισκάρουν, να απαιτούν και να δημιουργούν κάτι καινούργιο. Για σκεφτείτε το. Μπορεί να περιορίσει ακόμα και μια ολόκληρη κοινωνία να πάει μπροστά!

Ποια είναι η λύση στο σύνδρομο αυτό που κρατάει εγκλωβισμένους πολλούς ανθρώπους; Η απάντηση είναι ότι δεν υπάρχει μαγική λύση, και ό,τι και να κάνεις θα έχει σίγουρα κάποιο κόστος. Είναι εκπληκτικό το ότι πολλοί άνθρωποι δέχονται να επωμιστούν το βάρος να σκίζονται για τους άλλους, αφήνοντας τον εαυτό τους και τις ανάγκες τους πίσω. Είναι φαίνεται μεγάλο βάρος το να φροντίζεις τον εαυτό σου αν δεν το έχεις συνηθίσει. Όμως οι συνέπειες έρχονται αργότερα. Η το δέχεσαι και παίρνεις την ευθύνη για ό,τι πάθεις μετα , ή αποδέχεσαι ότι η υγεία και η ψυχική ισορροπία είναι ό,τι πιο πολύτιμο, ειδικά αν κινδυνεύεις να το χάσεις, και αλλάζεις ρότα. Ένας ενδεδειγμένος τρόπος είναι να το κάνεις με συγκεκριμένες τεχνικές και πιθανή συμβουλευτική υποστήριξη και βοήθεια, που θα στοχεύει σε εσωτερική ανακούφιση, κατανόηση και το δυνατόν γρήγορα αποτελέσματα. Το να φροντίζουμε τον εαυτό μας είναι επίσης μεγάλη υποχρεώση και ευθύνη, που όμως βελτιώνει στο μέγιστο τις συνθήκες ζωής μας, ακόμα και αν δεν το πιστεύουμε. 

Δημήτρης Μόρφης

Ψυχολόγος – Μεταπτυχιακός Φοιτητής MBA  

Gmail։ dimitrmorfis@gmail.com

Facebook:  Dimitris Morfis

Η ΠΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΕΣΤΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

Οι συμπεριφορές των παιδιών πολλές φορές οδηγούν τους γονείς σε πολλά αδιέξοδα. Ο μεγαλύτερος πειρασμός για έναν γονιό που έχει μπουχτίσει και θέλει να βρει μια λύση στο πρόβλημα, ή απλά να μοιραστεί μια σημαντική πληροφορία του παιδιού του, είναι να εκτονωθεί μέσα από τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, σε φίλους και γνωστούς, ώστε να φτάσει σε μια συναισθηματική κάθαρση. Παρόλο που η κάθαρση αυτή μπορεί να συνεισφέρει σημαντικά στην εσωτερική ανακούφιση του γονιού, εν τούτοις ο κίνδυνος να χαθεί παντελώς η εμπιστοσύνη με το σπλάχνο του είναι τεράστιος!

Δείτε λοιπόν παρακάτω ποιες κοινοποιημένες προσωπικές πληροφορίες, ακόμα και αν δεν υπάρχει κακή πρόθεση, μπορούν να διαλύσουν την εμπιστοσύνη που έχετε χτίσει μαζί του:

1)      Τα προβλήματα σχέσης του παιδιού σας. Χώρισε με ένα αγαπημένο πρόσωπο και δεν ξέρετε πώς να τον/την βοηθήσετε; Τρέχετε στο facebook και ξεκινάτε απεγνωσμένους διαλόγους για να βρείτε λύση πως θα το στηρίξετε. Για να μην φτάσετε λοιπόν στο σημείο να δει το παιδί την κοινοποίηση μέσα από το δικό του προφίλ, ή να το μάθει από κάποιο συμμαθητή ή συμμαθήτρια, καλύτερα συζητήστε τους προβληματισμούς σας σε έναν καφέ και όχι στο ιντερνετ.

2)      Οι κακές του συνήθειες. Τρώει τα νύχια του ή βάζει ανάποδα τις κάλτσες του; Καλύτερα να το αντιμετωπίσετε με μια σωστή γονική ανατροφοδότηση παρά να το κάνετε βούκινο στο ιντερνετ.

3)      Οι κακοί του βαθμοί ή τιμωρίες. Αν θέλετε να μην φτάσει κάποια άσχημη πληροφορία για τους βαθμούς του σε ένα Πανεπιστήμιο των ονείρων του, καλύτερα να μην κοινοποιήσετε τις προσωρινές του δυσκολίες.

4)      Όταν είναι άρρωστο. Ζητάτε συμπαράσταση όταν έχει έναν απλό πυρετό και αρχίζετε να περιγράφετε λεπτομέρειες όπως συμπτώματα διάρροιας και εμετού; Όσο κι αν αισθάνεστε ότι θα λάβετε συμπαράσταση, τόσο ενήμεροι πρέπει να είστε ότι εκτός της συμπαράστασης μπορεί να υπάρξει κουτσομπολιό, αδιαφορία ή στην χειρότερη περίπτωση αντιδράσεις γέλιου και ειρωνίας από διάφορους και διάφορες «επαγγελματίες» κουτσομπόληδες.

Όλα τα παραπάνω όπως επίσης πολύ ιδιαίτερα στοιχεία σχετικά με προβλήματα του παιδιού με τον νόμο, η δυσκολία προσαρμογής του στο σχολείο με τους συμμαθητές, και άλλα, μπορεί να κλονίσουν την αξιοπιστία σας ως γονιός. Το να μοιράζεστε τέτοια πράγματα λοιπόν, δεν είναι το ίδιο όπως το να ανταλλάσετε ιδέες για δημιουργικά θέματα, ή να αναφέρεστε σε συνταγές και μόδα όπως σε άλλες περιπτώσεις. Το παιδί έχει και αυτό δικαιώματα στην ανωνυμία όπως και εσείς. Σκεφτείτε πως θα νοιώθατε εσείς αν ήσασταν στην θέση του και κάποιος άλλος έβγαζε τέτοιες πτυχές για σας στο διαδίκτυο. Καλύτερα λοιπόν να ζητάτε την γνώμη ενός ειδικού, ή τουλάχιστον να συζητάτε πρώτα με το ίδιο το παιδί τις ανησυχίες σας, προτού βγάλετε άπλυτα στην φόρα που θα οδηγήσουν σε μια καταστροφική εξέλιξη.

Δημήτρης Μόρφης

Ψυχολόγος – Μεταπτυχιακός Φοιτητής MBA  

Gmail։ dimitrmorfis@gmail.com

Facebook:  Dimitris Morfis