Tuesday 25 February 2014

ΘΕΛΕΤΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΓΕΝΑΙΟ ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ; ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΤΟΤΕ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΕΙ

Ονειρεύεστε ένα παιδί να μεγαλώνει σωστά και να εξελίσσεται προσωπικά και επαγγελματικά. Καταστρώνετε ως γονιός πολλά σχέδια για να το δείτε να πετυχαίνει όπως το φαντάζεστε. Είναι όμως μόνο στο χέρι σας η θετική έκβαση της ανάπτυξής του;


Από ό,τι φαίνεται όχι. Η επίδραση του περιβάλλοντος είναι πολύ καταλυτική. Μάλιστα πολλοί γονείς πέφτουν στην πλάνη ότι μερικά γεγονότα δεν παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο στην ψυχολογία και στην ιδιοσυγκρασία του, που έκπληκτοι διαπιστώνουν αργότερα ότι μέσα στο σπίτι τους μεγάλωσαν έναν πολύ διαφορετικό άνθρωπο από αυτόν που έβλεπαν στην αρχή ή από αυτόν που πίστεψαν ότι θα γίνει με βάση το δικό τους παράδειγμα.


Και ενώ οι γονείς χάνονται στο γιατι πήγαν τα πράγματα πιο στραβά από ό,τι περιμέναμε, η ψυχή του παιδιού βράζει μέσα από κάποια γεγονότα που σημαδεύουν την καθημερινότητά του, στην προσπάθεια να προσαρμοστεί και να γίνει αποδεκτός στην κοινωνία που εκείνο κάποιες φορές θέλει δεν θέλει καλείται να ενταχθεί. Μπροστα στα μάτια του βρίσκεται ενας κόσμος ανταγωνιστικός, πολλές φορές κακοπροαίρετος και ζοφερός, έτοιμος να πλήξει όποια ισορροπία και γαλήνη κατόρθωσε να αποκτήσει μέσα από την ζεστασιά της οικογενειακής θαλπωρής.

Φαίνεται ότι η πρόκληση να μεγαλώσεις ένα παιδί με αυτοπεποίθηση δεν μπορεί να κλειστεί μέσα στην ασφάλεια του σπιτιού.  Είναι λοιπόν απλή τύχη το γεγονός ότι κάποια παιδιά μεγαλώνουν με μεγαλύτερη ανθεκτικότητα και ευελιξία στην πίεση που τους προκαλεί το άμεσο περιβάλλον τους ή και ακόμα στον ψυχολογικό εκβιασμό που τους προκαλούν οι λεγόμενοι καθημερινοί bullies που μόνο σκοπό έχουν να τους υποτιμήσουν ψυχολογικά και συναισθηματικά;

Δεν είναι θέμα τύχης, αλλά αυτοπεποίθησης. Για να αντέξει ένα παιδί στην καθημερινή πίεση θα πρέπει οι γονείς να το μάθουν να στηρίζετε στα πόδια του, έχοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του. Το να αντιμετωπίζεις ένα παιδί πλέον σαν ένα «ευαίσθητο λουλουδάκι, που πρέπει να το ποτίζεις και να φροντίζεις να μην σπάσει πότε» είναι ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΛΑΘΟΣ. Το παιδί πρέπει να αντέξει στις δυσκολίες, που είναι παρόμοιο πράγμα με το να αντέχει στα μικρόβια. Τι χρειάζεται λοιπόν για αυτό; Δείτε παρακάτω κάποιες αξίες και θα καταλάβετε:




1)      Για να έχετε ένα τολμηρό και γεναίο παιδί, θα πρέπει να το αφήσετε επιτέλους να πειραματιστεί και λίγο. Έπεσε κάτω και χτύπησε χωρίς να προσέξει; Έκλαψε επειδή χύθηκε το φαγητό του; Φανταστείτε τον χείμαρρο υπερπροστασίας που εξελίσσεται μπροστά του μετά το φαινομενικά «τραγικό» συμβάν. Αυτή η υπερπροστασία μόνο κακό μπορεί να κάνει. Λέει ουσιαστικά στο παιδί ότι δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα μόνο του αν δεν σπεύσουν οι άλλοι στην βοήθειά του.
2)      ΣΕΒΑΣΜΟΣ. Για να χτίσεις ένα ευτυχισμένο παιδί, ανθεκτικό στις προκλήσεις, θα πρέπει επιτέλους να φύγεις από αυτή την ιδεολογία ότι «Είναι μικρός και δεν ξέρει, είμαι μεγάλος και πρέπει να….». Ο σεβασμός κάποιες φορές στις πρωτοβουλίες, στην θέληση να γνωρίσει περισσότερα πράγματα για τον κόσμο πάντα με ασφάλεια, αλλά και στην διάθεση να συμμετέχει στην συζήτηση των μεγάλων, κερδίζει πολλούς πόντους ευγνωμοσύνης του παιδιού απέναντι στον γονιό, και εχει τεράστια επίδραση στον αυτοσεβασμό του.
3)      Τελευταίο και πολύ σημαντικό . Γονιός χωρίς αυτοπεποίθηση σημαίνει και παιδί πιο ευάλωτο στο περιβάλλον. Αφήστε λοιπόν τις δικαιολογίες «είναι μικρός άρα πιο δυνατός από εμάς τους μεγάλους», και αρχίστε να βελτιώνετε επάνω σας ό,τι θέλετε να πρεσβεύετε αργότερα.

 

Φανταστείτε λοιπόν πόσο τυχερό και δυνατό θα είναι ένα παιδί απέναντι στην ζωή που έρχεται για κείνο, όταν μπορεί να πει με ευγνωμοσύνη και χαρά «Μαμά, μπαμπά, κοίτα τι μπορώ να κάνω!», «Μπαμπά τα κατάφερα!» , ακόμα και «Αφήστε με να σας βοηθήσω». Βάλτε αυτά τα λόγια στο στόμα του παιδιού σας και θα εκπλαγείτε θετικά με την μετέπειτα πορεία του. Αν δεν μπορείτε να το αφήσετε να εκφραστεί έτσι, τότε πως περιμένετε οτι θα απαντήσει με γενναιότητα απένταντι στους αυριανούς ανταγωνιστές του; Ξανασκεφτείτε το λοιπόν. 


Δημήτρης Μόρφης

Ψυχολόγος – Μεταπτυχιακός Φοιτητής MBA  
Gmail։ dimitrmorfis@gmail.com

Facebook:  Dimitris Morfis

 
 

No comments:

Post a Comment